Jeżeli przykładasz uwagę na spożywane przez Ciebie produkty, koniecznie sprawdź czym jest pirosiarczyn potasu o symbolu E224. Dowiedz się, jakie ryzyko niesie za sobą jego spożycie oraz w jakim celu się go wykorzystuje.
Konserwanty w żywności są w wielu przypadkach niezbędne, aby móc przedłużyć termin produktu do spożycia. Ich zadaniem jest m.in. ograniczenie rozwoju mikroorganizmów, grzybów, spowolnienie procesów utleniania czy też wytwarzania się szkodliwych związków chemicznych. Niejednokrotnie konserwanty w jedzeniu przyczyniają się do wielu dolegliwości zdrowotnych, o mniejszym lub większym znaczeniu. Nie inaczej jest w przypadku omawianego tu pirosiarczynu potasu, który nie pozostaje obojętny dla naszego zdrowia, w przypadku nadmiernego spożycia. Czym jest w zasadzie ta substancja?
Pirosiarczyn potasu – zastosowanie
Pirosiarczyn potasu o symbolu E224 (inaczej disiarczyn potasu) wykorzystywany jest głównie w formie konserwantu, który zabezpiecza produkty żywnościowe oraz pochodzenia przemysłowego. Znajduje powszechne zastosowanie w przemyśle piwowarskim, winiarskim oraz owocowo-warzywnym, zatrzymując rozwój szkodliwych bakterii oraz grzybów.
E224 można spotkać w takich produktach jak:
- piwo i wino,
- warzywa w słoikach i puszkach,
- orzechy,
- suszone pomidory, grzyby i owoce,
- niektóre suszone warzywa,
- sosy,
- słodkie polewy,
- musztardy,
- dżemy, marmolady i konfitury,
- galaretki i żelatyny,
- mrożone owoce morza.
Właściwości i otrzymywanie
Związek ten występuje w warunkach pokojowych w formie białych kryształów (ewentualnie jako krystaliczny proszek). Substancja ma zapach dwutlenku siarki. Poddana działaniem kwasów, uwalnia owe tlenki. Z uwagi na silne działanie utleniające, pirosiarczyn potasu może negatywnie wpływać na zawartość witamin w produktach spożywczych.
W normalnych warunkach pirosiarczyn potasu rozkłada się do siarczanu potasu (na skutek utleniania). Reakcję tę przyspiesza wilgotne powietrze. Omawiany związek może ulec samozapłonowi w przypadku zbyt gwałtownego jego rozdrabniania. Ponadto E224 bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie, ale zachowuje swoją formę poddany próbie rozpuszczenia w etanolu.
Pirosiarczyn potasu otrzymuje się na dwa sposoby. Pierwszy z nich to ogrzewanie wodorosiarczynu potasu, a drugi to dodawanie do wodnego roztworu siarczynu potasu dwutlenku siarki.
| Numer CAS | 16731-55-8 |
| ChemSpider | 26061 |
| ECHA InfoCard | 100.037.072 |
| PubChem | 28019 |
| Numer RTECS | TT4920000 |
| Numer UNII | 65OE787Q7W |
| Wzór chemiczny | K2O5S2 |
| Masa molowa | 222.31 g·mol−1 |
| Gęstość | 2.34 g/cm3 |
| Temperatura topnienia | 190 °C |
| Rozpuszczalność w wodzie | 450 g/l ( w temp. 20 °C) |
Wpływ na zdrowie
Pirosiarczyn potasu uznawany jest powszechnie za substancję szkodliwą dla zdrowia. Dopuszczalna dzienna dawka spożycia E224 wynosi 0,7 mg / kg masy ciała. Oznacza to bezpieczne spożycie na poziomie ok. 50 mg dziennie dla przeciętnego człowieka. Omawiany konserwant po spożyciu rozkładany jest w wątrobie, a następnie wydalany wraz z moczem.
Nadmierne spożycie pirosiarczynu potasu E224 może prowadzić do wystąpienia skutków niepożądanych, takich jak bóle głowy i żołądka, nudności czy nawet wstrząs anafilaktyczny (anafilaksja). W związku z powyższym, zaleca się stanowcze ograniczenie spożycia tego konserwantu. Może podrażniać skórę i oczy.
Redaktor naczelny w serwisie Joblife.pl
Od 11 lat tworzy specjalistyczne treści o charakterze poradnikowym. Jego wiedza czerpana jest z wielojęzycznych kanałów informacyjnych oraz encyklopedii naukowych. Osobiście miłośnik górskich podróży i pasjonat działań marketingowych.
