Wodorosiarczyn potasu E228 – właściwości, zastosowanie

Wodorosiarczyn potasu to popularna substancja konserwująca o symbolu E228. Znajdziemy ją w takich produktach jak wina, suszone owoce czy warzywa. Poznaj właściwości i dokładne zastosowanie tej substancji, a także sprawdź, czy jest ona bezpieczna dla naszego zdrowia.

Właściwości i otrzymywanie

Wodorosiarczyn potasu to inaczej sól potasowa kwasu siarkowego lub kwaśny siarczan potasu. W warunkach naturalnych substancja ta przybiera postać białego, nietrwałego proszku. Reagując z tlenem tworzy on siarczan potasu. Pozyskiwany jest na drodze reakcji dwutlenku siarki i węglanu potasu. Temperatura topnienia wodorosiarczynu potasu wynosi 190 °C, a jego rozpuszczalność w wodzie to 49 g/100 ml (w temp. 20 °C) oraz 115 g/100 ml (w temp. 100 °C) . Nie rozpuszcza się w alkoholu.

Identyfikatory

Wzór chemiczny	KHSO3
Numer CAS	7773-03-7
ChemSpider	22889
ECHA InfoCard	100.028.973
Numer WE (EC)	231-870-1
PubChem	23663620
UNII	QJK5LO891P
CompTox Dashboard	DTXSID6064795

[irp posts=”1144″ name=”Wodorosiarczyn sodu (E222) – wpływ na zdrowie, zastosowanie”]

Zastosowanie

Wodorosiarczyn potasu znalazł zastosowanie przede wszystkim w przemyśle spożywczym i pełni tam funkcję przeciwutleniacza i konserwantu (symbol E228). Wykazuje działanie bakteriobójcze. Znajdziemy go w takich produktach jak:

owoce w kwaśnej zalewie
wina
suszone owoce
ziarna
skrobia
tapioka
suszone produkty ziemniaczane
orzechy
mięso
ryby
suszone owoce
kiełbasy
hamburgery

Wpływ na zdrowie, szkodliwość

Wodorosiarczyn potasu w większości przypadków spożycia, pozostaje neutralny dla naszego organizmu. U niektórych osób – szczególnie uczulonych na siarczyny – mogą jednak wystąpić takie dolegliwości jakie bóle głowy, migreny, bóle brzucha i nudności.

Innym, niekorzystnym działaniem wodorosiarczynu potasu jest jego destrukcyjny wpływ na znajdujące się w pożywieniu witaminy z grupy B oraz kwas foliowy. Konserwant ten metabolizowany jest w wątrobie do nieszkodliwych siarczanów i wydalany wraz z moczem. Dopuszczalna dzienna dawka tej substancji wynosi 0,7 mg/kg masy ciała.

Sprawdź również: