Struny gitarowe – jakie wybrać? Z czego powstają?

Struny w gitarze, czy jakimkolwiek innym instrumencie strunowym są podstawą wydobycia z niego pożądanego dźwięku. Można wprawdzie używać gitary akustycznej jako bębna, jednak należy raczej traktować to jako dodatek do brzmienia strun. Odpowiednio dobrane struny gitarowe to klucz do uzyskania pożądanego brzmienia i pełnej satysfakcji z gry na gitarze. A przecież radość z gry to podstawa w pozostaniu zmotywowanym do codziennych ćwiczeń i doskonaleniu swoich umiejętności.

Struny gitarowe – z jakich materiałów powstają?

W pierwszej kolejności należy wyróżnić rodzaj materiału z jakiego wykonana jest struna. Wyróżniamy tu metale i tworzywa sztuczne. Materiał, z którego wykonano strunę ma kluczowe znaczenie dla jej brzmienia i użyteczności w różnych instrumentach.

Metale mają przede wszystkim zastosowanie w instrumentach elektrycznych, gdzie drgania struny są konwertowane na sygnał elektryczny. Wykorzystuje się przy tym pole elektromagnetyczne. W związku z tym do produkcji strun mających mieć wykorzystanie w tego typu instrumentach stosuje się ferromagnetyki takie jak stal, nikiel czy kobalt.

Domeny magnetyczne nie mają znaczenia w strunach do instrumentów akustycznych. W związku z tym do ich produkcji wykorzystuje się m.in. nylon oraz metale, takie jak brąz z domieszkami fosforu. Tworzywa sztuczne są znacznie tańsze od metali, jednak są mniej trwałe i generują mniej donośny dźwięk niż struny metalowe. Struny z tworzyw sztucznych wytwarzają również mniejszą siłę naciągu. Przez to wykorzystuje się je głównie w gitarach klasycznych, których konstrukcja nie jest tak wytrzymała jak gitar akustycznych.

[irp posts=”528″ name=”Ile zarabia gitarzysta? Czy gra na gitarze jest opłacalna?”]

Grubość strun w gitarze – jaka najlepsza?

W zależności od przeznaczenia w typowym pojedynczym opakowaniu strun może znajdować się różna liczba strun w owijce i strun nieowiniętych. Przy czym każda z nich różni się rozmiarem. Najpopularniejsze zestawy grubości strun to .010-.046 cala i .011-.052 cala. Typowy zestaw strun 10-46 dla gitary elektrycznej to .010, .013, .017 nieowinięte oraz .026, .036 i .046 w owijce.

Warto wspomnieć o tym, że im struna grubsza tym dłużej wybrzmiewa (tzw. sustain), a dźwięki z niej wydobywane są bogatsze w niższe harmoniczne (czyli są bardziej basowe). Dla gitarzystów agresywniej kostkujących polecane są grubsze struny, z uwagi na większy naciąg i mniejszą szansę na obijanie się o progi. Gitarzyści grający dużo przy pomocy podciągania mogą poczuć znaczną różnicę zmieniając swój zestaw na cieńszy, np. 9-42 (Billy Gibbons z ZZ Top używa strun 7-38!).

Podstawa to jednak własne doświadczenie i komfort, dlatego warto testować różne grubości i rodzaje strun, aby znaleźć zestaw najlepszy dla siebie.

Struny gitarowe – budowa i charakterystyka

W budowie struny w owijce, należy wyszczególnić rdzeń, będący zazwyczaj stalowym drutem o ściśle określonej grubości. W gitarach akustycznych stosuje się rdzeń o przekroju okrągłym, podczas gdy w elektrycznych najpopularniejszy jest przekrój heksagonalny. Owijka natomiast to zazwyczaj okrągły drut (tzw. round wound) – gwarantujący najjaśniejsze brzmienie oraz najwięcej tzw. string noise czyli zazwyczaj niepożądanych dźwięków np. przy przesuwaniu palców. Rzadziej wykorzystuje się również ścięty okrągły drut ( tzw. half round wound) oraz płaską blaszkę (flat wound), które są w dotyku odpowiednio gładsze, brzmią również ciemniej (najciemniej flat wound). W przypadku gitar elektrycznych do wykonania owijki najczęściej stosuje się stal niklowaną. Owijka powstaje wskutek ciasnego owinięcia rdzenia przez drut.

W celu przedłużenia żywotności swoich strun, wielu producentów stosuje technologię powlekania strun lub ich części składowych specjalnymi tworzywami sztucznymi. Struny powlekane są bardziej śliskie w dotyku od klasycznych. Często przestawienie się na zestaw powlekany wymaga kilkudniowej adaptacji do nowego “czucia” strun. Są one jednak jak najbardziej warte przetestowania z uwagi na ich znacznie przedłużoną żywotność.