Shimakaze, czyli japoński niszczyciel zwodowany w 1942. Mimo swojej krótkiej historii, do dziś budzi respekt swoim niezwykle potężnym uzbrojeniem torpedowym, niespotykanym na żadnym innym okręcie tej klasy. W dzisiejszym artykule omówimy szerzej temat tego niezwykle interesującego okrętu, przedstawimy jego dane techniczne oraz tragiczną historię, zapraszamy do lektury!
Dane techniczne Shimakaze – potężne uzbrojenie
Konstrukcja niszczyciela Shimakaze wywodziła się z bliźniaczych klas Kagerō i Yūgumo, które powstały w większej liczbie egzemplarzy. Shimakaze był jednak od nich nieznacznie większy, a sama jego konstrukcja została zmodyfikowana w celu osiągania wyższych prędkości rejsowych.
Dzięki zwiększeniu wymiarów, na pokładzie możliwe było zamontowanie dodatkowego uzbrojenia artyleryjskiego oraz torpedowego. Całość uzbrojenia i wyposażenia Shimakaze na początku jego służby prezentowała się następująco:
- 6 uniwersalnych dział kalibru 127mm,
- 15 wyrzutni torped kalibru 610mm,
- 2 miotacze bomb głębinowych,
- 6 lekkich działek przeciwlotniczych Typ 96 kalibru 25mm,
- 2 przeciwlotnicze karabiny maszynowe kalibru 13,2mm,
- radar Typ 22.
Wskutek zwiększonego zagrożenia od ataku lotniczego, spowodowanego dużą aktywnością amerykańskiego lotnictwa marynarki, we wczesnym 1944 roku zmieniono układ uzbrojenia Shimakaze. Dodano dodatkowe 10 działek 25mm oraz 6 karabinów maszynowych kalibru 12,7mm. W czerwcu tego samego roku okręt dozbrojono jeszcze bardziej z uwagi na słabą skuteczność działek niskiego kalibru, dodano wtedy dodatkowe 12 działek kal. 25mm, dodatkowy karabin maszynowy kal. 13,2mm oraz radar Typ 13.
Ogólnie rzecz biorąc, Shimakaze był okrętem o pokaźnym uzbrojeniu torpedowym – japońskie torpedy kal. 610mm były w tym czasie znacznie skuteczniejsze niż ich zachodnie odpowiedniki, a duża liczba wyrzutni na Shimakaze powodowała, że był on bardzo niebezpiecznym rywalem dla okrętów US Navy.
Główną bolączką japońskiego niszczyciela było jego słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które, mimo późniejszych modernizacji, wciąż pozostawało zbyt słabe, aby być w stanie skutecznie bronić okrętu przed lotnictwem US Navy.
Krótka historia niszczyciela
Shimakaze był jednostką eksperymentalną, której budowę zlecono w 1939. Z uwagi na niski priorytet, stępkę pod niszczyciel położono dopiero w 1941 roku, a wodowanie nastąpiło rok później – 18 lipca 1942 roku. Początkowo planowano wybudować łącznie 17 okrętów typu Shimakaze, jednak ostatecznie zrezygnowano z tych planów, gdyż były one trudniejsze w budowie, a eksperymentalny napęd okrętu powodował sporo problemów.
Slużba Shimakaze była bardzo krótka – trwała nieco ponad rok. Od maja 1943 do października 1943 okręt wziął udział w ewakuacji japońskich sił z Aleutów oraz pełnił zadania eskortowe pomiędzy Japonią, a okupowanymi terytoriami Mikronezji i Nowej Gwinei.
Od 5 października 1943 okręt posiadał nowego dowódcę, a jego zadania dalej obejmowały eskortę. Na początku 1944 otrzymała wzmocnienie uzbrojenia przeciwlotniczego, w czerwcu tego roku przeszła naprawy oraz kolejny montaż dodatkowego uzbrojenia plot. Następnie okręt brał udział w bitwie na morzu Filipińskim oraz bitwie o Leytę, gdzie głównie przejmował rozbitków oraz odniósł niewielkie uszkodzenia od ataków lotniczych.
Shimakaze został zatopiony w listopadzie 1944 roku wskutek ataku lotniczego przeprowadzonego z lotniskowców amerykańskich. Został najpierw unieruchomiony, po czym zaczął powolnie tonąć ostatecznie eksplodując.
Zobacz również: Statek RMS Lusitania — dane techniczne, historia zatonięcia