Siarczek cynku, ZnS (ang. zinc sulfide) to inaczej sól beztlenowa kwasu siarkowodorowego i cynku na II stopniu utlenienia.
Właściwości
Siarczek cynku jest związkiem pochodzenia organicznego. W normalnych warunkach przybiera postać białego proszku, słabo rozpuszcza się w wodzie i kwasach organicznych. Nie ma wyczuwalnego zapachu (jest bezwonny).
Roztwarza się natomiast w mocniejszych kwasach, a podczas tej reakcji wydziela się siarkowodór. Siarczek cynku występuje w naturze pod postacią minerałów sfalerytu i wurcytu. Ciekawostką jest to, że sfaleryt przybiera ciemny kolor z uwagi na liczne zanieczyszczenia. Syntetyczna, gęsta forma siarczku cynku może być przezroczysta i powszechnie wykorzystuje się ją do produkcji szkła w przyrządach optycznych.
Siarczek cynku sublimuje w temperaturze powyżej 1200 °C i pod ciśnieniem 15 MPa. Topi się natomiast w temperaturze 1850 °C.
Został po raz pierwszy zauważony przez francuskiego chemika Théodore Sidot’a w 1866 roku. Jego spostrzeżenia przedstawił później inny francuski chemik – A. E. Becquerel.
Zdjęcie w artykule przedstawia strukturę minerałów: po lewej wurcyt, po prawej sfaleryt.
| Wzór sumaryczny | ZnS |
| Masa molowa | 97,47 g/mol |
| Gęstość | 4,090 g/cm³; ciało stałe |
| Temperatura topnienia | 1850 °C (sublimuje) |
| Rozpuszczalność w wodzie | nierozpuszczalny |
Zastosowanie
Syntetyczny siarczek cynku wykorzystuje się m.in. do produkcji białego pigmentu – litoponu. Powstaje on w wyniku połączenia siarczku cynku i siarczanu baru. Ponadto siarczek cynkowy jest stosowany do pokrywania ekranów w kineskopach, gdzie występuje razem z domieszką soli miedzi lub srebra. Związek ten stosowany jest także w formie scyntylatora do pomiaru promieniowania jonizującego. W analizie chemicznej otrzymywany w celu oddzielania i odznaczania cynku.
Otrzymywanie
Siarczek cynku można otrzymać w wyniku dwóch reakcji:
- Po podgrzaniu metalicznego cynku z siarką:
Zn + S → ZnS - Rozpuszczalnego siarczku, np. Na2S, z rozpuszczalną solą cynku, np. ZnSO4:
ZnSO4 + Na2S → ZnS↓ + Na2SO4
Identyfikacja
| Numer CAS | 1314-98-3 |
| ECHA InfoCard | 100.013.866 |
| PubChem | 14821 |
| Numer RTECS | ZH5400000 |
| UNII | KPS085631O |
Dowiedz się również, czym jest papaweryna, eozyna, PCW oraz kwas teraftalowy.
Źródło: