Clindamycin inaczej klindamycyna (łac. clindamycinum) to półsyntetyczny antybiotyk z grupy linkozamidów, pochodzenia organicznego. Skutecznie powstrzymuje rozwój bakterii Gram-dodatnich (w tym wiele szczepów MRSA) oraz beztlenowych. Dowiedz się, jak dawkować klindamycynę, w przypadku jakich zakażeń jest stosowana, jakie są przeciwwskazania do zażywania klindamycyny oraz czy wolno razem z tym lekiem spożywać alkohol.
Clindamycin (klindamycyna) – działanie
Klindamycyna zatrzymuje biosyntezę białka bezpośrednio w komórkach bakteryjnych. Substancja czynna znajdująca się w leku hamuje wzrost bakterii poprzez związanie z jedną z podjednostek rybosomalnych, tym samym zaburzając prawidłowość w łańcuchu białkowym bakterii. Należy jednak dodać, że Clindamycin nie zabija bakterii, a jedynie hamuje ich wzrost i rozwój (jest antybiotykiem statycznym). Co ciekawe, lek ten wykazuje sporą skuteczność także w przypadku niektórych pierwotniaków.
Podatne na działanie klindamycyny są takie bakterie jak:
- Staphylococcus aureus,
- Staphylococcus epidermidis,
- Streptococcus spp. (zwłaszcza S. pneumoniae, S. pyogenes z grupy A, S. viridans),
- Bacteroides spp.,
- Fusobacterium spp.,
- Actinomycetes spp.,
- Peptococcus spp.,
- Peptostreptococcus spp.,
- Propionibacterium,
- Mycoplasma hominis.
Do szczepów opornych na działanie leku zalicza się:
- Enterococcus spp. (E. faecalis, E. faecium),
- Neisseria spp. (N. gonorrhoeae, N. meningitidis),
- Haemophilus spp.,
- Escherichia coli,
- Klebsiella,
- Enterobacter,
- Serratia,
- Proteus spp.,
- Pseudomonas,
- Salmonella,
- Shigella,
- Nocardia.
Clindamycin – stosowanie i dawkowanie
Clindamycin stosowany jest w przypadku takich schorzeń jak:
- bakteryjne zakażenie kości i stawów;
- infekcje bakteryjne ucha, nosa i gardła;
- zakażenie bakteryjne jamy brzusznej;
- infekcja bakteryjna dolnego układu oddechowego;
- zakażenie bakteriami skóry i tkanek miękkich;
- płonica (szkarlatyna);
- zakażenia bakteryjne zębów i odzębowego zapalenia kości.
W przypadku silnych objawów zakażenia, stosuje się ampułki z klindamycyną do podawania dożylnego lub domięśniowo.
Dawkowanie Clindamycin uzależnione jest od wielu czynników i zarówno o ilości, jak i częstotliwości przyjmowania leku, decyduje lekarz.
Klindamycyna bardzo szybko i niemal w pełni wchłania się z przewodu pokarmowego (podanie doustne), a największe stężenie w osoczu obecne jest w czasie 45 – 60 minut. Zaleca się przyjmowanie leku na czczo, ponieważ wraz z pokarmem jego wchłanianie może dosyć znacząco się wydłużyć – nawet do dwóch godzin.
Clindamycin metabolizowany jest w wątrobie i usuwany z organizmu razem z moczem (w 10% w postaci aktywnej) i kałem (razem z żółcią). Biologiczny czas połowicznego rozpadu klindamycyny wynosi około 3 godzin.
Clindamycin w ciąży
Czy można zażywać klindamycynę w okresie ciąży? Substancja ta zalicza się do kategorii B (według Klasyfikacji FDA ryzyka stosowania leków w czasie ciąży). Tym samym lek nie w przypadku badań na zwierzętach nie powodował negatywnych skutków dla płodu, jednak wpływ klindamycyny na ciążę u człowieka nie został potwierdzony w badaniach klinicznych.
Clindamycin w okresie laktacji
Klindamycyna przenika do mleka matki i może być wchłaniania przez organizm dziecka. U maluszka mogą wystąpić czynniki niepożądane, takie jak:
- nadwrażliwość;
- biegunka;
- zakażenia drożdżakowe.
Tym samym przed rozpoczęciem kuracji z pomocą klindamycyny w okresie laktacji, należy wziąć pod uwagę zarówno korzyści ze stosowania leku dla matki dziecka, jak i ewentualne powikłania dla organizmu maluszka.
Clindamycin – przedawkowanie
W przypadku przyjęcia zbyt dużej ilości leku, należy natychmiast zgłosić się na szpitalny oddział ratunkowy. Zaleca się wtedy wykonać płukanie żołądka. Niestety usunięcie klindamycyny z krwioobiegu nie jest łatwe i nawet dializa czy dializa otrzewnowa nie wykazują wystarczającej skuteczności.
Clindamycin – objawy niepożądane (powikłania)
Do najgroźniejszych powikłań w przypadku stosowania leków z klindamycyną zalicza się rzekomobłoniaste zapalenie jelit spowodowane rozsiewem bakteriami Clostridium difficile. W takim przypadku natychmiast przerywa się leczenie i podaje wankomycynę lub metronidazol.
Do innych objawów niepożądanych zalicza się:
- biegunkę (zaburzenie składu naturalnej flory bakteryjnej jelit);
- rumień wielopostaciowy (tzw. zespół Stevensa-Johnsona);
- reakcje alergiczne;
- trombocytopenia (niedobór płytek krwi);
- granulocytopenia (niedobór granulocytów we krwi).
Uwaga! Klindamycyna hamuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Tym samym osłabia działanie niektórych leków – w tym środków kuraropodobnych (np. pankuronium, atrakurium, rokuronium).
Clindamycin a alkohol
Czy wraz z przyjmowaniem leku Clindamycin można spożywać alkohol? Dotychczasowe badania nie dowiodły obniżenia skuteczności działania tego leku po spożyciu alkoholu. Niemniej jednak stanowczo odradza się spożywania alkoholu w okresie antybiotykoterapii, ponieważ alkohol może zaburzać wchłanianie, spowalniać lub całkowicie hamować działanie antybiotyków.
Sprawdź również informacje o innych substancjach:
źródło:
- https://www.medicover.pl/leki/clindamycin/
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Klindamycyna
zdjęcie w artykule:
- https://en.wikipedia.org/wiki/Clindamycin