Prędkość detonacji (D) odnosi się do tempa rozchodzenia się fali detonacyjnej przez materiał wybuchowy. Każdy materiał wybuchowy ma swoją stałą prędkość detonacji w określonych warunkach, która przekracza prędkość dźwięku w nienaruszonym materiale przed frontem detonacji. Jest to jedna z kluczowych cech charakteryzujących materiały wybuchowe.
Do wyznaczania prędkości detonacji stosuje się różnorodne metody, wykorzystując czujniki jonizacyjne, zwarciowe bądź światłowodowe, a nawet szybkoklatkowe kamery. Jedna z prostszych technik to metoda Dautriche’a, polegająca na zastosowaniu lontu detonującego o znanej prędkości detonacji. Inną możliwością jest metoda elektromagnetyczna, która polega na rejestrowaniu zmian siły elektromotorycznej w czasie w układzie, gdzie element czujnika przesuwa się z produktami detonacji w jednolitym polu magnetycznym.
W przypadku materiałów wybuchowych o stałej lub ciekłej konsystencji, na prędkość detonacji wpływa kilka czynników, takich jak ilość uwalnianego ciepła podczas detonacji, gęstość materiału, średnica i otoczka ładunku, jak również rozdrobnienie ziaren. Znaczenie mają także składniki mieszaniny wybuchowej i jej struktura. Prędkość detonacji różni się w zależności od średnicy ładunku. Przy średnicy krytycznej, osiąga ona wartość minimalną. Gdy średnica ładunku wzrasta, prędkość fali detonacyjnej zwiększa się aż do osiągnięcia maksymalnej wartości, tzw. idealnej prędkości detonacji, przy granicznej średnicy detonacji, po przekroczeniu której średnica ładunku przestaje wpływać na prędkość detonacji.
Jak mierzy się prędkość detonacji?
Prędkość detonacji można zmierzyć metodą Dautriche’a, która opiera się na opóźnieniu czasowym między zainicjowaniem dwóch końców lontu detonującego o znanej prędkości detonacji. Lont jest umieszczany promieniowo w dwóch punktach ładunku wybuchowego na znanej odległości od siebie.
Podczas detonacji ładunku najpierw inicjowany jest jeden koniec lontu, a potem drugi. Powoduje to powstanie dwóch fal detonacyjnych, które przemieszczają się w przeciwnych kierunkach wzdłuż lontu i spotykają się w określonym punkcie z dala od środka lontu. Znając odległość między dwoma końcami lontu w ładunku wybuchowym, miejsce, w którym spotykają się fale detonacyjne, oraz prędkość detonacji lontu, można obliczyć prędkość detonacji materiału wybuchowego. Wynik wyrażany jest w kilometrach na sekundę (km/s).
Innymi słowy, prędkość detonacji (VOD) to tempo propagacji chemicznego rozkładu lub reakcji. Dla materiałów wysokoenergetycznych zazwyczaj wynosi ona powyżej 1000 metrów na sekundę. W sytuacjach, gdy materiał nie został szczegółowo przetestowany, czasem używa się przybliżonych prognoz opartych na teorii zachowania gazów (zobacz warunek Chapmana–Jougueta). Prędkość detonacji można efektywnie określić za pomocą stanu Chapmana–Jougueta, który reprezentuje minimalną prędkość detonacji, przy której proces jest stabilny i możliwy do podtrzymania.
Co wpływa na prędkość detonacji?
1. Skład Chemiczny. Choć nie ma jednoznacznej matematycznej zależności, zbliżone związki chemiczne mają zazwyczaj podobne prędkości detonacji. W przypadku mieszanin, prędkość detonacji jest zależna od ilości składników charakteryzujących się wyższą krusznością.
2. Domieszki.Dodanie obojętnych komponentów do materiału wybuchowego zazwyczaj obniża prędkość detonacji, choć istnieją wyjątki, takie jak flegmatyzowany piorunian rtęci, który zachowuje się inaczej.
3. Temperatura. Obniżenie temperatury lekko zwiększa prędkość detonacji dla materiałów stałych. W przypadku cieczy ten efekt jest bardziej wyraźny, co wynika z wpływu temperatury na gęstość.
4. Ciśnienie. Podwyższone ciśnienie zmniejsza prędkość detonacji w materiałach wybuchowych proszkowych i żelatynowych, zwłaszcza tych zawierających pęcherzyki powietrza.
5. Osłona. Trwałość osłony ładunku ma wpływ na uzyskanie wysokiej prędkości rozkładu, szczególnie ważne w przypadku materiałów o niskiej gęstości.
6. Średnica Ładunku. Prędkość detonacji różni się w zależności od średnicy ładunku. Dla średnicy krytycznej osiąga ona wartość minimalną. Wraz z dalszym wzrostem średnicy rośnie, osiągając maksymalną prędkość dla średnicy granicznej.
7. Gęstość Materiału. Wzrost gęstości materiału wybuchowego powoduje zwiększenie prędkości detonacji. Matematyczna zależność ujawnia, że prędkość rośnie wraz ze wzrostem gęstości materiału.
8. Rozdrobnienie Ziarna. Rozmiar ziaren w mieszaninie wybuchowej ma znaczący wpływ na prędkość detonacji.
9. Zawartość i Struktura Składników. Skład i struktura mieszanki wybuchowej są kluczowe dla określenia jej prędkości detonacji.
10. Ciepło Detonacji. Ilość uwalnianego ciepła podczas detonacji również wpływa na prędkość procesu.
Lista prędkości detonacji związków
Nazwa | Skrót | Prędkość detonacji (m/s) | Gęstość (g/cm³) |
---|---|---|---|
Nitrozwiązki | |||
trinitrobenzen | TNB | 7450 | 1,6 |
1,3,5-triazydo-2,4,6-trinitrobenzen | TATNB | 7300 | 1,71 |
4,4’-dinitro-3,3’-diazenofuroksan | DDF | 10000 | 2,02 |
trotyl | TNT | 6900 | 1,6 |
trinitroanilina | TNA | 7300 | 1,72 |
tetryl | 7570 | 1,71 | |
kwas pikrynowy | TNP | 7350 | 1,7 |
pikrynian amonu | 7150 | 1,6 | |
pikrynian metylu | 6800 | 1,57 | |
pikrynian etylu | 6500 | 1,55 | |
chlorek pikrylu | 7200 | 1,74 | |
trinitrokrezol | 6850 | 1,62 | |
styfninian ołowiu | 5200 | 2,9 | |
1,3,5-triamino-2,4,6-trinitrobenzen | TATB | 7350 | 1,80 |
oktanitrokuban | ONC | 10100 | 2,0 |
Nitroestry | |||
azotan metylu | 8000 | 1,21 | |
nitroceluloza | 7300 | 1,2 | |
nitroglikol | 8000 | 1,48 | |
nitrogliceryna | NG | 7700 | 1,59 |
nitromannit | 8260 | 1,73 | |
pentryt | PETN | 8400 | 1,7 |
Nitroaminy | |||
N,N’-dinitroetylenodiamina | EDNA | 7570 | 1,65 |
nitroguanidyna | NQ | 8200 | 1,7 |
heksogen | RDX | 8750 | 1,76 |
oktogen | HMX | 9100 | 1,91 |
heksanitroheksaazaizowurtzitan | HNIW lub CL-20 | 9400 | 2,04 |
tetranitroglikoluryl | SORGUYL | 9150 | 1,95 |
Azotany (sole) | |||
azotan mocznika | UN | 4700 | 1,59 |
azotan amonu | AN | 5270 | 1,3 |
Nadtlenki organiczne | |||
nadtlenek acetonu | AP | 5300 | 1,18 |
Związki nieorganiczne | |||
piorunian rtęci | 4250 | 3,0 | |
azydek ołowiu | 4630 | 3,0 | |
azydek srebra | 4000 | 4,0 |