Czy wiesz, że ołów pomimo dużej liczby atomowej i swojej masy, nadal pozostaje miękki i kowalny? Poznaj najważniejsze właściwości ołowiu. Sprawdźmy w jakiej temperaturze topnieje ołów, jaką ma gęstość oraz czy jest szkodliwy dla zdrowia i w jakich procesach produkcyjnych jest wykorzystywany.
Cechy i właściwości ołowiu
Ołów oznaczany jest symbolem Pb (z jęz. łac. plumbum). Pierwiastek ten należy do metali ciężkich. Pozyskiwano go z rudy już w prehistorycznej Azji Zachodniej. Jak wygląda ołów? Na wolnym powietrzu przyjmuje barwę jasno-srebrną, może nieco wpadać w kolor niebieski. Zmienia swój kolor pod wpływem wilgotnego powietrza, jego kolor ulega zmatowieniu. Ołów stanowi doskonałą barierę dla promieniowania. Dlatego też jest powszechnie wykorzystywany w medycynie oraz energetyce jądrowej. Stosuje się go również do produkcji baterii i akumulatorów samochodowych.
Ołów – gęstość
Gęstość ołowiu to 11,34 g/cm3. Jest on jednym z najgęstszych metali. Przewyższają go tylko niektóre metale, takie jak wolfram, złoto czy osm (aż 22,59 g/cm3). Pomimo tak wysokiej gęstości, ołów nie należy do twardych surowców i można go zarysować np. paznokciem. Jego strukturę można jednak dodatkowo wzmocnić poprzez śladową ilość miedzi lub antymonu.
Sprawdź również: Co to jest stal?
Ołów – temperatura topnienia
Temperatura topnienia ołowiu to 327,5 °C. Jest to względnie niska wartość, która w połączeniu z dobrą przewodnością cieplną oraz prądu, czyni go bardzo użytecznym. Był on powszechnie wykorzystywany w budownictwie, hydraulice, produkcji wag oraz lutownictwie. Od momentu wykrycia zatruć ołowiem w końcówce XIX wieku, jego zastosowanie uległo stanowczemu ograniczeniu.
Porównując temperaturę topnienia ołowiu do innych metali, można zauważyć, że jest ona stosunkowo niska. Na przykład, srebro topi się w temperaturze 962°C, złoto w 1064,18°C, a platyna w 1772°C7. Z drugiej strony, są metale, które topią się w jeszcze niższych temperaturach, takie jak gal (29,7°C), rubid (39,48°C), czy cez (28,44°C).
Czy ołów jest szkodliwy dla zdrowia?
Ołów jest pierwiastkiem toksycznym zarówno dla roślin, jak i zwierząt – w tym dla ludzi. Wpływa niekorzystanie na przebieg procesu fotosyntezy w roślinach oraz rozporządzanie gospodarką wodną. Jony ołowiu są bardzo szkodliwe dla człowieka. Wpływają niekorzystnie na centralny i ośrodkowy system nerwowy oraz upośledza działanie układu krwionośnego. Ołów uszkadza również wątrobę oraz nerki człowieka.
Długotrwała ekspozycja na wchłanianie ołowiu prowadzi do choroby zwanej „ołowicą„. Jej objawami są m.in. blada lub szara barwa skóry, rąbek ołowiczny – ciemnogranatowa obwódka wokół dziąseł oraz ogólne osłabienie organizmu. Do najbardziej odczuwalnych objawów należy m.in. drżenie mięśniowe, skurcze mięśni gładkich w jelitach oraz zawroty i bóle głowy. Skuteczne w leczeniu ołowicy jest podawanie chelatorów, które skutecznie wiążą szkodliwe jony ołowiu.