Profilaktyka przeciwpożarowa z definicji polega na właściwym przygotowaniu danej przestrzeni do ochrony przeciwpożarowej. Chodzi nie tylko o zapobieganie pożarom poprzez likwidację potencjalnych zagrożeń i wyposażenie budynku w odpowiedni sprzęt gaśniczy. Ważne jest również prawidłowe oznakowanie dróg i wyjść ewakuacyjnych oraz lokalizacji sprzętu istotnego z punktu widzenia akcji ratowniczej.
O czym warto pamiętać w ramach profilaktyki przeciwpożarowej w budynkach użyteczności publicznej?
Znaki ewakuacyjne
Jak wskazują przepisy, z każdego pomieszczenia, które przeznaczone jest na pobyt ludzi, powinna być zapewniona możliwość ewakuacji – na zewnątrz budynku lub do sąsiedniej strefy pożarowej. Bezpieczne opuszczenie zagrożonego miejsca ułatwiają znaki ewakuacyjne. Chociaż najczęściej nie zwracamy na nie uwagi, charakterystyczne zielone tabliczki znajdują się m.in. w galeriach handlowych, budynkach użyteczności publicznej, szkołach, szpitalach czy biurowcach.
Znaki ewakuacyjne pomagają poruszać się po drodze ewakuacyjnej, mogą również wskazywać lokalizację ważnych sprzętów lub miejsc, takich jak np. prysznic bezpieczeństwa, okno ewakuacyjne, młotek awaryjny, defibrylator. Oznakowanie powinno być zgodne z obowiązującymi normami. W Polsce dla znaków ewakuacyjnych obowiązują dwie równoległe normy:
- PN-92-N-01256-02 („stara norma”),
- PN-EN ISO 7010:2012 („nowa norma” o charakterze międzynarodowym).
Znaki ochrony przeciwpożarowej
W prowadzeniu akcji ratunkowej pomagają również znaki ochrony przeciwpożarowej. Wyróżniają się na tyle, że z pewnością już niejednokrotnie przykuły Twoją uwagę: https://www.znakowo.pl/znaki-ochrony-przeciwpozarowej-ppoz/. Wskazują one na umiejscowienie sprzętu pożarniczego, instalacji gaśniczych i urządzeń sygnalizacji pożarowej (np. gaśnic, hydrantów wewnętrznych, koców gaśniczych, alarmów pożarowych, drabin pożarowych). Normą obowiązującą dla oznakowania jest norma PN-EN ISO 7010:2012. Chociaż norma PN-92-N-01256-01 została wycofana przez Komitet Techniczny PKN, znaki które odpowiadają jej wymaganiom, nie tracą ważności i nie muszą być wymienione na nowe.
W ramach profilaktyki przeciwpożarowej do oznakowania budynków stosuje się również znaki technicznych środków przeciwpożarowych oraz znaki uzupełniające ochrony przeciwpożarowej, które pełnią rolę pomocniczą i pozwalają doprecyzować pewne informacje.
Instrukcje przeciwpożarowe
Myśląc o profilaktyce przeciwpożarowej, nie można pominąć instrukcji ppoż.
- Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego (IBP) – określa wymagania z zakresu ochrony ppoż, które muszą być uwzględnione podczas eksploatacji danego budynku.
- Instrukcja postępowania na wypadek pożaru – sporządzana jest w formie karty informacyjnej i umieszczana w widocznych miejscach. Stanowi wyciąg lub załącznik do IBP. Znajdują się w niej takie informacje jak np. zasady alarmowania czy wykaz telefonów alarmowych.
- Ogólna instrukcja przeciwpożarowa – dokument zawiera pouczenia o obowiązku i zasadach zachowania bezpieczeństwa ppoż w budynku o danym przeznaczeniu oraz informacje dotyczące postępowania i alarmowania w razie pożaru lub innego stanu zagrożenia.
Oświetlenie awaryjne
W budynkach, w których zanik napięcia w elektroenergetycznej sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, poważne zagrożenie środowiska i znaczne straty materialne, należy wyposażyć w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (zasilane z niezależnego źródła). Wyróżniamy dwa rodzaje oświetlenia awaryjnego – ewakuacyjne i zapasowe.
Oświetlenie ewakuacyjne pozwala zminimalizować ryzyko wybuchu paniki i bezpiecznie wydostać się z miejsca, w którym wystąpił zanik zasilania podstawowego. Do oświetlenia ewakuacyjnego zalicza się:
- oświetlenie drogi ewakuacyjnej,
- oświetlenie strefy otwartej (antypaniczne),
- oświetlenie strefy wysokiego ryzyka.
Oświetlenie zapasowe stosuje się, gdy zanik zasilania podstawowego nie jest związany z żadnym zagrożeniem. Przez określony czas może pełnić rolę oświetlenia zapasowego, pozwalając na kontynuowanie normalnych czynności.
Sprzęt gaśniczy
Każdy budynek użyteczności publicznej powinien być wyposażony w odpowiedni sprzęt gaśniczy. Obowiązek ten wynika z ustawy o ochronie przeciwpożarowej.
Sprzęt gaśniczy można podzielić na:
- stałe urządzenia gaśnicze – urządzenia trwale związane z obiektem, które samoczynnie uruchamiają się po wykryciu pożaru;
- przenośny sprzęt ochrony pożarowej (np. gaśnice wodne, śniegowe, proszkowe, halonowe).
Oprócz tego właściciele budynków zobowiązani są zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń ppoż i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie.
Zespół redakcyjny Joblife
Od lat pragniemy dostarczać Państwu najświeższe informacje z dziedziny przemysłu, finansów oraz prawa pracy. Nasz zespół każdego dnia gromadzi setki informacji i starannie selekcjonuje treści pod kątem użyteczności i rzetelności.
